Fragment.

aus dem Wellkumm-Disköösch (Discours), an die Frau Venezia gerichtet, als sie vor einigen Jahren nach Köln zum Karneval kam.

He (hier) es de Faasnaach de gescheidste Zick (Zeit) em Johr;
Woröm? dann zeig der Minsch sing Geckheit sonneklohr,
Dröm (darum) sid Eer auch gezeet, un allen Oer Trabanten
Met Läuvercher (Flittern) un met Triater (Theater) Diamanten,
Un ohne Flabes (Larve); joh! besüht mer et beim Leech (Licht)
Mer dräht (man trägt) et ganze Johr' ne Flabes vörm Geseech (Gesicht)
Wat muß nit of der Minsch bei krüddelichen (krittlichen) Saachen,
Als wör et schepp un güüs (als gälte es nur schöpfen und ausgießen) doch fründlich doon un laachen.
Joh! wann mer et bedenk, mer han de Zick erleev (erlebt),
Dat mer et Geld met Papp zosammen han gekleev (geklebt),
Wat wohr dohvör (zuvor) en Zick, wat brohchen sich uns Ahlen (unsre Alten)
De Köp nit döckes (oft) öm Stadtscholden zo bezahlen
Wat het eer Kühmen (ihr Aechzen) all, eer Spaaren uns gebaat (geholfen)
De Scholden han meer noch, und neu derbei gemaat u. s. w.