Abschnitt 5

Stürung Nr. 4, Nr. 5, Nr. 6 kümmt ’rinne un kriggt de sülwige Antwort.

Endlich kloppt dat wedder, un herin kümmt Irnst Boll. Dat was min Mann!

„Irnst“, segg ick, „wo vel von din meckelnbörgschen Geschichtsbäuker hest du woll noch in Vörrat?“ - „Oh, unbedüdend“, seggt hei. - „Dat deiht mi üm dinentwillen led“, segg ick. - „Woso?“ fröggt hei. - „Wil du allens, wat du afset’t hest, a tuh Prih taurügg köpen un denn verbrennen möst.“

„Woans dat?“ fröggt hei un ward ganz blaß. - „Irnst“, segg ick, „ick frag’ di, kann din meckelnbörgsche Geschicht, de vör söshunnert Johr anfängt, woll den sülwigen Strang trecken as ’ne anner, de vör fiwdusendachthunnertunvirteihn Johr, kort mit Erschaffung der Welt anfängt?“ ¹⁾ - „Ne“, seggt hei un ward noch blasser. - „Na“, segg ick, „denn köp allens taurügg un verbrenn’t, un wenn ick di tau den Reukop mit en fiw- bet söshunnert Dahler unner de Arm gripen kann, nich mihr as girn; denn ick bün sörre hüt morr’n en Mann von wenigstens teigendusend Dahler Kaptal.“

„Dor gratulier ick di von Herzen tau“, seggt hei un drückt mi de Hand, denn hei is kein von de afgünstigen Frün’n. „Äwer wat hett dat all mit min Geschicht tau dauhn?“ - „Kik hir!“ segg ick un holl em den Titel von min Urgeschicht vör de Ogen. Nu würd hei noch blasser, un ick schuw em en Staul hen un segg: „Sett di dal, dat künn di äwernemen.“

Hei set’t sick denn ok dal un frog ganz swack: „Wo kümmst du tau dat Bauk?“ - Un ick vertell em dat umständlich.

„Wis mi dat Bauk mal her!“ seggt hei. - „Ne“, segg ick, „ut de Hand gewen dauh ’ck ’t nich.“ - „Na“, seggt hei, „denn holl mi dat mal dicht unner de Näs’.“ - Dat dauh ick denn, un hei rückt doran, un rückt wedder doran, un leggt sick in den Staul taurügg un seggt: „Ja“, seggt hei, „de Geruch is echt. - Nu slag mi mal so middwarts en Bladd up, ick will de Tint mal taxieren.“ - Dat dauh ick denn, un hei kickt sick de Tint an un pöllt mit den Finger an de großen Flaktur-Baukstawen ’rümmer, dat mi angst un bang’ ward, un endlich leggt hei sick wedder in den Staul taurügg un seggt: „De Tint is ok echt. - Nu will’n wi äwer mal eins nah dat Waterteiken in dat Poppier seihn.“

Ick holl em also de einzelnen Bläder gegen den Dag’ un segg: „Du meinst doch woll nich, dat dor ’Lemmelson in Wanzka’ oder ’Fenzirsche Mähl’ in steiht?’ - Hei seggt nicks un kickt un kickt; tauletzt leggt hei sick wedder in den Staul taurügg un seggt mit einen sihr bestimmten Nahdruck: „Fritz“, seggt hei, „din Bauk is echt, Lisch sülwen kann nicks dorgegen seggen. Hir steiht’t in’t Waterteiken: 1326, schreibe eintausenddreihundertundsechsundzwanzig! - Lisch ward mäglicher Wis’ seggen, dat dunntaumalen noch kein meckelnbörgsche Eddelmann hett schriwen künnt; äwer ick ward em dat Gegendeil bewisen.“

Dormit stunn hei up un gung in de Stuw’ up un dal un stellt sick mit einmal vör mi hen un seggt: „Fritz, willst du teigendusend Dahler för dat Bauk hewwen, denn is de Handel afmakt.“

Dat was en Gebott. - Ick äwerdacht mi de Sak - dor was noch min unbetahlte Schausterreknung, dor wiren noch Bunkenborg un Grapow, dor was noch de un de, un denn wiren noch de annern all - äwer ne!

„Ne“, segg ick, „Irnst, ick möt di gestahn, an dat Bauk bammelt noch so’ne Idee, de ick mi in den Kopp set’t heww. Süh, ick heww mi dacht, ick wull ’ne saubere Vörred dortau schriwen un ’ne ganz gehursamste Widmung an de Rostocker philosophische Fackeltät, un denn, dacht ick, würden sei mi woll taum Dokter ²⁾ maken, denn mi is dat nahgrad’ äwer, so unbedarwt ahn Titel in de Welt ’rüm tau lopen.“

---

¹⁾ Ein för alle Mal! - In allen wichtigen Dingen, de up de Tidreknung herute kamen, folg’ ick den lütten Vier-Schillings-Klenner, de bi Hinstörpen in Rostock ’rute kamen is, wil dit Druckwark mit große Klorheit un astronomische Bereknungen, ok mit Sünnen- un Manfinsternissen, Epakten un güldene Zahl upricht’t is.
²⁾ Hirut kann einer nu düdlich seihn, wo olt den seligen Eddelmann sine Urgeschicht sin möt, wenn mine Inleitung dortau all so olt is, dat ick dunn noch nich mal Dokter was.