Blindschleiche 121. bis 127.

Die Blindschleiche sagt:

121. Wenn ik so goot sehn as hüren künn, denn wull ik dat kind inne (isern) weeg' nich verschonen.        Allgemein.
Wenn ik so prick sehn künn: Schönbeck; wenn ik so sehn künn as ik lopen künn: Plau; wenn ik so goot hüren un sehn as rüken künn: Vizen, Neukloster, Pepelow ; künn ik so goot sehn as ik biten künn: Klockenhagen; wenn ik so goot sehn künn, as mien broder hüren künn: Schorsow; as ji 't hüren künnen: Ritzerow; wenn ik ogen hadd: Schönbeck; wenn ik sehn künn, wenn ik sehn künn: Laupin; wenn ik so sehn künn as mien swester snaak: Trebs, Klein-Gischono; nu dat ik ob wer nich kann sehn, nu stäk ik, wat ik draap: Plau; wenn ik sehn künn, denn steek ik di: Upald; denn steek ik dörch ’n hartsten steen un verschoont dat kind in de weeg’ nich: mehrfach; so verschoont ik dat lüttst kind nich: Klockenhagen; dat (lüttst) kind in de gollen weeg': Frau in Waren, Bauer in Bernitt, Bechlin, Klein-Gischow, Klocksin; dat eddelmanns kind in de weeg’: alte Frau in Nossentiner Hütte, Quassel; denn leet ik den eddelmann sien kind nich in de isern weeg' liggen: Praeparand in Neukloster; denn leet ik dat kind in de isern glönig weeg nich liggen: Neu-Ganow; leet ik dat kind in de isern weeg keen fräd': Malchow; in 'ne isern verslaten weeg': Waren; so verschoont ik dat kind in de weeg' nich, un wenn se soeben miel na de ier rin steek: Lärz; nägen miel: Triepkendorf; nägen klafter: Alter in Babke; verschoont ik dat kind nich, un wenn't acht eilen in de ier sitten ded': Seminarist in Mirow, Arbeiter in Behhof; wenn't noch so deep in de ier leech: Bauer in Quassow; un wenn 't baben an'n balken hüng: alte Frau in Prillwitz; wenn't ok baben an'n boem hüng: Bauerfrau in Quassow, Schönbeck; denn verschoont ik 't kind inne isern weeg' un’n vagel anner ’n blagen himmel nich: Weber in Klockenhagen; un den vagel in de luft nich: Bachow; denn krööp ik na'n sloetellock rin: Waren; ik stäk dörch ’ne isern weeg': Rothenmoor.


122. a. Künn ik bloot hüren un sehn,
ik beet dörch stahl un steen.
        Mehrfach im Südwesten.

Dörch isen un steen: Bartsch B. II S. 181 (aus Gadebusch);
ik steek dörch ’n harten steen:         Wittenburger Gegend.

122. b. Wenn ik künn sehn,
denn wull ik stäken dörch ’n harten steen.         Laupin.

122. c. Ik kann nich hüren noch sehn,
un stäk dörch 'n hartsten steen.         Schönbeck.

123. Künn ik hüren, künn ik sehn,
biten wull ik dörch 'n flintensteen.         Schiller Heft I S. 2.

124. Wier ’k nich doof un blind,
ik steek dörch stahl un flint.         Gross-Laasch.

125. a. Künn ik sehn as broder Lang' (de snaak),
steek ik dörch isen un stang’.         Redefin. Wittenburg.

As mien broder herr von Langen:         Frau in Vorderhagen.

125. b. De blinn'worm hett secht:
Wenn ik so'n ogen hadd as mien broder Lang’,
denn steek ik dörch't isen un dörch stang’.         Wismar.

126. a. Hadd ik ogen as mien broder slang',
steek ik dörch isen un dörch stang’.
        Vielfach (Schiller Heft I S. 2).

        Dörch isen, stahl un stang':         Mestlin.

126. b. Künn ik sehn as mien swester slang’,
steek ik dörch isen un dörch stang’,
un schoon ok de lütten kinner in de weeg’ nich.
        Hohen-Viecheln

126. c. Künn ik sehn as adder un slang',
steek ik dörch stahl un stang’. Tischler in Belsch.
        Dörch stahl un isern stang’:         Banzkow.

127. Wenn ik künn sehn as mien broder Hein,
steek ik dörch 'n hartsten stein.         Bauer in Tewswoos.