Storch und Sperling 102.a. bis 102.c.

102. a. De adeboor hett to’n sparling secht: wer bi anner lüd’ will in sien, mööt fromm un still sien. De sparling hett em antwuurt't: ne, dat kann mi de welt nich dreegen, wer väl plappert, mööt väl leegen.                         Triepkendorf.

102. b. De adeboor hett to ’n sparling secht, he süll still sien, süss smeet he em rut.
                        Arbeiter in Ribnitz.


103. c. Wenn de adeboor knappert, seggen de sparlings, he süll still sien, he wüsst doch wol, dat he to mieth inwahnt.
                        Leussow bei Eldena.