Storch (Schwalbe) und Sperling (Zaunkönig) 103.a. bis 103.g.

103. a. De sparling hett to ’n adeboor secht: bi di to huus is dat wol ’ne gröbbliche küll, di sünd jo de been so root froren; kumm bi mi, dor stäken se knuppen in ’n aben as mien küül dick un noch dicker.             Alter in Waren aus Wulkenzin.

103. b. De sparling hett to ’n adeboor secht, he hadd jo so ’n rod’ fööt; in sien land wier wol väl holt, dat dor so dull inbött würd. Ne, hett de adeboor secht. Na, secht de sparling, in mien land sünd knüppel as mien küül dick un denn noch väl riesholt.                         Kuhhirte in Jabel.

103. c. Wat he sik hier plagen ded' mit dat holt, hadd de sparling to'n adeboor secht, he süll kamen na sien land, dor wier dat all so ’n holt as sien küül dick un denn noch gnisterwark.                         Bauer in Jabel.

103. d. Wier di dat oewer ’n füür, säd’ de sparling to’n adeboor, dor brennt di’n knuppen holt as mien been dick un dor noch lütt holt bi.                         Bademacher in Hof-Körkwitz.

103. e. De sparling hett to Petrus secht, as dat in'n winter so kolt wäst is: wenn ik so väl künn as du, denn schöw ik knuppen in as mien küül dick, denn süll't wol warm warden.
                        Gielow.

103. f. De swoelk hett secht: hu, wo wier't dor kolt, wo ik herkaam. Dor hett de sparling antwuurt't: je, minsch, worüm bliffst du nich hier, hier stäken se kloben in’n aben as mien küül dick un denn noch lütt holt.                         Rattey.

103. g. De tuunkönig hett to'n adeboor secht: blief doch bi uns, hier steckt de buur knuppen in as mien vader sien küül dick un denn noch lütt holt mank.                         Arbeiter in Waren.