Goden abend, fru abendblank 066. bis 081.

066. De scharrnwäwer hett to de schorspogg secht: Goden abend, fru abendblänken. — Schön dank, herr ihrenkröönken. Dat is noch 'n gruss; oewer de oll kruup dörch de schiet (maulwurf), dee säd': oll qualhuck.                         Alter Schneider in Levin.

067. Kröte: Dor keem ’n oll ding ut de ier to krupen (maulwurf), dee schüll mi von lusige nachtschoort, ik schüll em von schitenklarrer.
      Das Übrige war vergessen.
                        Mann in Selow aus Beckerwitz.


068. Goden dach ok, jungfer kloen. — Goden dach ok, hagelbasch junker. — Wovon sünd di de ogen so root? — Dor keem oll mullepolk, dat güng mi so verdrott, dorvon sünd mi de ogen so root.
      Deutung und das Übrige war vergessen.
                        Maurer frau in Friedland aus der Wismarer Gegend

069. Goden dach, fru abendblank. — Goden dach, du gnädigst madam von Engelland; ik heff mi so väl ärgert, dat mi de kinn hückert un jückert.
      Deutung und das Übrige war vergessen.
                        Frau in Diedrichshagen.

070. De lütt hüx hett to de groot secht: Goden abend, fru abendblank, willn bei’ eens danzen. Nee, hett de groot secht, ik versech di den danz.
              Altes Mädchen in Neuenkirchen.

071. De mullworm hett to de schorfpogg secht: Goden abend, fru abendblanken. Goden abend, herr wöhlinspekter, hett dee antwuurt't.                         Alter Forstarbeiter in Gresenhorst.

072. Goden abend, fru abendblank, wat gahn Se so spät de straat entlank? — Du mull inne ier, du kruup achter 'n tuun (maulwurf), wat kümmerst du di um mien gahn!                         Grevismühlen.

073. De scharrnbull hett den hasen anräd't: Guten abend, herr hääsche moschü. Goden abend, puup up de kruuk, hett de has’ em antwuurt't.         Frau aus der Grevismühlener Gegend.

074. De pogg un de scharpenbull begegen sik enen abend. Guten abend, gnädigster herr könig, secht de pogg; se denkt, de scharpenbull sall ehr ok 'n feinen titel gäben. (Ewer de scharpenbull antwuurt't: Goden abend, Greetlieschen. Doroewer hett sik de pogg so väl argert, dat ehr noch hüüt de kinn bäwert. As se sik 'n annern abend wedder drapen, secht de pogg: Goden abend, wöhl in't schiet. Hm, secht de scharpenbull, dee verfiert sik jo; un he brummt hüüt noch ümmer, wenn he ümherflücht; den'n arger kann he gor nich wedder vergäten.                         Alter Mann aus Lübtheen.

075. Goden abend, fru abendblank ( — ). Schön dank, herr landrat (maulwurf). Ik mööt Se mien noot klagen; schorfkopp (kröte) hett mi up de snuut slagen.
                        Tagelöhnerfrau in Krickow.

076. Goden abend, fru abendblank, ward Se de tiet ok lang? — Schön dank, herr regel von zegel ( — ), Se weeten de Jungfern ornlich to grüssen. Aus Neukloster.
      Nein, du heker von zeker (storch):                         Käterhagen.

077. Der storch sagt zum frosch: Goden abend, Jungfer abendblank, wird Ihnen die zeit auch lang? Seien Sie gegrüsst von lickende zwickende schnappauf ( — ).                         Niendorf bei Rostock.

078. De murrworm secht to de rid'pogg: Goden abend, jungfer abendblank. — Schön dank, herr plüüsrock.
      Das Übrige war vergessen.                         Frau in Malchin aus Gielow.

079. Goden abend, fru abendblanken, wo geit se so spät rümmerwanken? — Ja, jungfer schön ( — ), so wat hett de düwel nich sehn.                         Triepkendorf.

080. De adeboor hett to de pogg secht: Goden abend, jungfer abendblank. — Schön dank, könig von Engelland, Ik sitt verschüren an de wand, un holl de döör, so lang’ ik kann; gode nacht, du könig von Engelland.
      Dat anner heff ik vergäten; has' un kanienken wiren dor ok mank.           Alte Frau in Waren aus der Stavenhagener Gegend.

081. De snaak is ankamen bi de schorspogg: Goden abend, fru abendblank. — Schön dank, könig von Engelland, Ik will ’n fest anrichten, de mätens soelen de koek goot rein hollen, dor kümmt ’n mann mit 'n sanftrock (maulwurf), den'n heff ik nödigt.                         Alter in Brudersdorf von seiner Mutter.