Goden abend, fru abendblank 031. bis 037.
031. Guten abend, Jungfer abendblank. — Schön dank, herr samesfeld (hase). — Jungfer abendblank, du hast ja solche rote augen? — Ja, es kam der fuchs, der grobe ucks, der sagte zu mir: pulsmaul; darüber hab ich so viel geweint, dass mir meine augen rot geworden sind. Ballin.
032. Goden morgen ok, Jungfer morgenblinken. — Goden morgen ok, herr von pelschenpüüschen ( — ). Dat nenn ik ok noch ’n mann, dee de Jungfer ihren kann; oewer de langswanz, de hohnerdeef, de kruup in't lock (fuchs), dee secht: goden abend ok, puschmuul. Arbeiterfrau in Waren aus Molzow.
033. Goden abend, Jungfer abendblänk. — Schön dank, herr von plüüs in't feld ( — ). Wat meenst, gistern abend keem de voss, de langes wanz, dee säd' to mi: puffmuul. Dierhagen.
034. Ente zur unke: Goden abend, fru abendblank. — Schön dank, fru entinpelz. Gistern abend wier hier de olle voss, de hohnerdeef, de gos'deef, de aantendeef, dee säd' to mi: du olle puffmuul. Bauer in Niendorf bei Rostock.
035. Goden abend, Jungfer abendblink. — Schön dank, grünting ( — ). Gistern abend keem de olle scharrnwäwer, de oll bussel in ’n dreck, dee säd': goden abend, puffmuul; dat verdroot mi, de noors dee floot mi. Wustrow.
036. De voss kümmt abends antogahn: Goden abend, ihr jungfer abendblank; he denkt, dat is ’n has’. Dor secht de pogg: Goden dach, herr prükenfell. Oll puffmuul, secht de voss, un geit sinen gang. Büdnerfrau in Graal.
037. Frosch zum storch: Goden morgen, goden morgen, herr langebein. — Goden morgen, du olle pussmuul. Chemnitz.
032. Goden morgen ok, Jungfer morgenblinken. — Goden morgen ok, herr von pelschenpüüschen ( — ). Dat nenn ik ok noch ’n mann, dee de Jungfer ihren kann; oewer de langswanz, de hohnerdeef, de kruup in't lock (fuchs), dee secht: goden abend ok, puschmuul. Arbeiterfrau in Waren aus Molzow.
033. Goden abend, Jungfer abendblänk. — Schön dank, herr von plüüs in't feld ( — ). Wat meenst, gistern abend keem de voss, de langes wanz, dee säd' to mi: puffmuul. Dierhagen.
034. Ente zur unke: Goden abend, fru abendblank. — Schön dank, fru entinpelz. Gistern abend wier hier de olle voss, de hohnerdeef, de gos'deef, de aantendeef, dee säd' to mi: du olle puffmuul. Bauer in Niendorf bei Rostock.
035. Goden abend, Jungfer abendblink. — Schön dank, grünting ( — ). Gistern abend keem de olle scharrnwäwer, de oll bussel in ’n dreck, dee säd': goden abend, puffmuul; dat verdroot mi, de noors dee floot mi. Wustrow.
036. De voss kümmt abends antogahn: Goden abend, ihr jungfer abendblank; he denkt, dat is ’n has’. Dor secht de pogg: Goden dach, herr prükenfell. Oll puffmuul, secht de voss, un geit sinen gang. Büdnerfrau in Graal.
037. Frosch zum storch: Goden morgen, goden morgen, herr langebein. — Goden morgen, du olle pussmuul. Chemnitz.
Dieses Kapitel ist Teil des Buches Mecklenburgische Volksüberlieferungen - 2. Band - Die Tiere im Munde des Volkes. Erster Teil.
020 Laubfrosch 1 Männchen, quakend, 2 Weibchen
Feldhase
Der germeine Fuchs (Vulpes vulgaris)
019 1 Grüne Kröte 2 Kreuzkröte
Storch
alle Kapitel sehen