Wolf (Wulf) 183. bis 189.

183. Scheisserumscheiss, is viel zu heiss, hett de wulf ok secht.
In'n winter hett he ümmer secht: wenn't sommer ward,
will ik mi’n huns bugen; as de sommer kamen is,
is 't em wedder to heet wäst. Aus Wismar.

184. Wat all, wat väl, hadd de wulf secht, dor hadd he in 'n schaapstall käken. Schönbeck.


185. Sünd all mien, säd' de wulf, as he in'n schaapstall keem. Darguner Gegend.

186. Is ne nette gesellschaft, säd’ de wulf, un keek in ’n schaapstall. Vgl. Nr. 156. Aus Rookhorst.

187. Dat 's nich um minetwillen, secht de wulf, oewerst so 'n schaap smeckt doch goot.
Vgl. Nr. 149. Raabe, Plattdeutsches Volksbuch S. 25.

188. lk ward keen narr sien, säd’ de wulf, un mi von de schaap biten laten. Mehrfach.

189. Du büst mi to taach, säd’ de wulf ton swinägel. Klink.

190. Jenn has' secht: jeder geit sien wäg’. Aus Neubrandenburg.

191. Willn mal sehn, secht de has', wo de voss de äg' treckt. Schlachter in Bützow.

192. Wo is de welt doch groot, säd’ de has', as he achter ’n kohlkopp seet. Alte Frau in Redefin.

193. Ach wo warm, säd' de has', un seet achter ’n mardelhalm (diestelbusch).
Vgl. Nr. 173. Granzin. (Questin.)