Ochse (Oss) 194. bis 200.

194. a. Ihrst wat ümschuben, secht de oss. Mehrfach.

194. b. Ihrst kümmt een fohr, säd’ de oss, naher de anner. Neu-Brenz.


194. c. Ihrst een stück üm, hett de oss ok secht.
De koh hett den ossen fragt: wo geit't denn hen, wenn dit üm is? Ihrst een stück üm, hett de oss secht, nahst geit't wider. Mehrfach

Der bolle will den ganzen schlag umreissen, der ochse mahnt: dit man ihrst ümstülpen: Bauer in Tewswoos; ochse und pferd pflügen zusammen. Das pferd fragt: wat gifft nahst, wenn dit stück um is? Denn gifft ’n bund heu un ’n emmer water: Aus Lübtheen.

195. Kopparbeit grippt an, säd' de oss, donn treckt he to ’n ihrsten mal in 'n plooch. Höfer Nr. 1504.

196. a. Dit heff 'k mi sülfst inbrockt, säd' de oss, donn müsst he den mess to fell' trecken. Ganzlin.

196. b. Wi hebben uns wat schön’s anrichst, säd’ de een oss to’n annern, as se ehren eegen mess den barch rup trecken müssten. Aus Schwerin.

197. Dat is ümmer so anhöltlich (anhänglich), secht de oss, wenn ’n in’n kohstall kickt. Schäfer in Gülzow. (Waren.)

198. Wat ik nich weet, maakt mi nich heet, säd' de oss, as he brad't würd. Lehrer aus Grabow.

199. Lang’ strang is scharp, hadd de oss secht, hadd de fleeg mit 'n swanz doot slagen. Wulkenzin.

200. Dat 's wat groots, hadd dat kalf secht, un hadd den ossen weeg't.
Vgl. Nr. 179 und 247. Mirow.