Ente (Aant, Arpel) und Gans (Goos) 225. bis 228.
225. Is all een gesöff, hadd de goos secht, hadd ut nägen adelpööl sapen. Redefin.
226. Is doch wat, hadd de aant secht, hadd een jung’ hatt.
Vgl. Nr. 143. Wustrow. Ribnitz.
227. Laat 't warden, wat ward, säd’ de arpel un tratt. Allgemein.
Sarr de arpel: Waschow.
228. Hüüt mi, morgen di, säd’ de aant to ’n maddick.
Vgl. Nr. 238. Hagenower Gegend.
226. Is doch wat, hadd de aant secht, hadd een jung’ hatt.
Vgl. Nr. 143. Wustrow. Ribnitz.
227. Laat 't warden, wat ward, säd’ de arpel un tratt. Allgemein.
Sarr de arpel: Waschow.
228. Hüüt mi, morgen di, säd’ de aant to ’n maddick.
Vgl. Nr. 238. Hagenower Gegend.
Dieses Kapitel ist Teil des Buches Mecklenburgische Volksüberlieferungen - 2. Band - Die Tiere im Munde des Volkes. Erster Teil.