Kleidung

Dat de Lüd’ to de Aust as to ’n Fest güngen, wier all an de Kleidung to sehn. Up de Buerdörper kregen de Knechts von ehren Buern to de Aust’ne wittlinnen flässen Austhof’: dat hannelten se gliek mit ut, wenn se sik vermeeden deden. – De wittflässen Hosen leten sik to ’n besten plättenM mien Mann hadd, as he Daglöhner wier bi ’n Buern, söß Stück. (Lärz). – Weck hadden ok’ne wittheeden Hof’ – dee wier ganz witt bleekt. (Sandhagen). – Bi Mirow rüm kreeg de Knecht ’ne bookweiten Bücks, so würd dat nennt: dee wier so ’n bäten stripig-bunt. – Oft schenkt de Buer sinen Knecht ok’ne Austwest un ’n buntgeblöömtes Halsdook. Meist wiren dat Drillwesten mit Dwaßstripen – root un witt oder blau oder gäl un root, oder witt mit blau Blomen, der wiren indrückt. – De Stäwel müssten in de Roggenaust blank sien. (Warlow). – En ganz niges Hemd würd ok up de Haw’dörper antreckt, wenn de Roggenaust anfüng. – Oewer dat Hemd drögende Austmeihers ’ne wittlinnen Jack oder ’n korten wittlinnen oder blag’linnen Kittel. – Up de Hoew’ bi korten wittlinnen oder blag’linnen Kittel. – Up de Hoew’ bi Marlow rüm maakten de Dierns Austhöd’, so würden se nennt, för de Knechts ut Roggen- oder Weitenstroh. Dat Stroh würd gliek na de Bläuh snäden. Üm den Hoot wier ’n Band ümleggt, dort wiren Rosen instickt, un Perlmutterknööp wiren an de Siet upneiht. Dat sehg staatsch ut.

De Mätens kregen ’n Austkleed von Nessel oder bedruckten Kattun – Blaubunt oder rootbunt, un ’ne witt Schört, oft ok ’n bunten kattunen Dook oder ’n wittroden Twierndook. Denn hadden wi mihr Graaz to Arbeiten. – De Rock wier oft rutig (dor wiren wi luter lütte Ruten in); de Strümp wiren meist hellblau. – Wi drögen ’ne bunt Luftjack, so säden wi: dee wier ganz wiet un dor wier keen Futter in (Lichtenberg). – Wi hadden ’ne Puffjack mit kort Arm. (Plate). – De Haw’dierns drögen’ne wittflässen Blus’; dee wier baben wiet snäden, dat se sik rögen künnen bi de Arbeit, un up ’n Arm enger. (Moltow). – De Armhandschen (Binnerhandschen) ut witt eigenwäwt Linnen oder witt Ledder wier mit Haak un Ösen in den Ärmel inhaakt un mit ’ne rod’ Sleuf tobunnen. – Wenn de Dierns rutgüngen to ’n Binnen, hadden se finere Schoh un ’ne wittflässen Schört an*) hinnen mit lang’ Sleufen; grawere Tüffel un ’ne heeden Schört, dee’n bäten mihr afkünn, drögen se up ’n Arm – dee würden ihrst buten antreckt. – Up’n Kopp drögen de Dierns meist dreestückt Mützen von bunten Piqué mit ’ne groot Sleuf gegen dat Uhr. De Frugens drögen ’n Buerhood (Landhoot – Kiephoot) von Stroh mit’n langen Band mit Drüw’; gemaakte Blomen oder bunt Rüüschen wiren inwennig anneiht. Wenn Truer wier, wier de Band swart. – Den „stuwen Hoot“ hadden se up, de Flunkerhoot (Flanderhoot), Helgoländer) is ihrst späder upkamen. Weck hadden ok ganz billige Mardelhöd’, dee würden up ’n Markt köfft un kost’ten föffig Penning. (Klinken).


*) „Auf dem weißen Latz stehen Bäume, Kronen, Namen als Besatz mit rotem Zeichengarn eingeflickt“: Rieck, Landleben S. 15.

Dieses Kapitel ist Teil des Buches Erntebräuche in Mecklenburg